Ο χαρακτήρας της περιοχής μελέτης έδωσε την κεντρική ιδέα για την δημιουργία του ‘OPEN MALL’ Λάρισας. Συγκεκριμένα επί των οδών που εστιάζονται οι παρεμβάσεις, τα παλαιά καταστήματα, διατηρούν μία συγκεκριμένη μορφολογία στα προστεγάσματά τους. Είναι κατασκευασμένα από το ίδιο υλικό (μέταλλο), έχουν παρόμοια κατασκευαστική δομή και διαθέτουν κοινή αρχιτεκτονική μορφή με μικρές παραλλαγές. Ο ρόλος των προστεγασμάτων αυτών είναι διττός, η προστασία από τα καιρικά φαινόμενα, ήλιος και βροχή, και η αισθητική ενοποίηση όλων των καταστημάτων.
Είναι χαρακτηριστική η παρακάτω εικόνα, όπου τα προστέγασματα δημιουργούν ένα συνεχή στεγασμένο χώρο στην όψη των καταστημάτων.
Τα στέγαστρα είναι κατασκευασμένα από ελαφρά μεταλλική κατασκευή που αναρτάται με ελκυστήρες από τον φέροντα οργανισμό του κτηρίου καθώς και φέρουν μικρού ύψους δικτυωματικές δοκούς που έχουν σχηματιστεί με διακοσμητικό μοτίβο.
Δυστυχώς τα περισσότερα από τα προστεγάσματα αυτά δεν διατηρούνται πλέον, και έχουν αντικατασταθεί από νεότερα, τα οποία αλλοίωσαν το ενιαίο χαρακτήρα.
Η πρόταση για την ανάπλαση του δημόσιου χώρου, προσβλέπει στον επαναπροσδιορισμό της συνοχής των οδών αυτών και στην επαναφορά της ενοποίησης των όψεων όπου αυτό είναι δυνατόν μεταγράφοντας αυτά τα ιδιαίτερα στοιχεία των μεταλλικών στεγάστρων όπως αναφέρθηκαν παραπάνω.
H σπουδαιότητα της οδού Βενιζέλου και η εγγύτητας της με τα σημαντικότερα μνημεία της πόλης, καθιστά αναγκαία την ανάδειξη της. Πρόκειται για έναν από τους παλαιότερους εμπορικούς άξονες της πόλης, με αδιάκοπη πορεία στο χρόνο. Έτσι δόθηκε ιδιαίτερη προσοχή στην επιλογή της μορφής του στεγάστρου και της επιλογής υλικών σε αυτό. Η ιδέα της δημιουργίας συνεχών ορθογωνίων παραλληλεπιπέδων εκατέρωθεν της οδού, που βρίσκονται στο ίδιο ύψος δημιουργεί συνέχεια στην οπτική και η προοπτική του συντείνει προς το αρχαίο θέατρο. Έτσι δημιουργείται μία πύλη εισόδου προς το αρχαίο θέατρο από την οδό Βενιζέλου με ένα αυστηρό κάναβο υποστυλωμάτων ανά 6μ.
Στην σημερινή κατάσταση δεν είναι δυνατόν να επέμβουμε πάνω στον φέροντα οργανισμό των ιδιωτικών κτηρίων όμως μπορούμε να αναδημιουργήσουμε την ίδια εικόνα χρησιμοποιώντας ένα αυτόνομο μεταλλικό σκελετό που θα χαρακτηρίσει τον δημόσιο χώρο πέραν των ιδιωτικών μελλοντικών παρεμβάσεων.
Έτσι επί της οδού Βενιζέλου προβλέπεται η δημιουργία ενός δικτύου συνεχών στεγάστρων, σε απόσταση από τα καταστήματα σε ενιαίο ύψος 4,50μ. τα οποία έχουν στόχο την βιοκλιματική αναβάθμιση και την αισθητική ενοποίηση της οδού.
Καθώς η οδός Βενιζέλου, πρόσφατα αναπλάστηκε σε οδό ήπιας κυκλοφορίας δημιουργήθηκαν διαμορφώσεις όπως, πεζοδρόμιο εκατέρωθεν, ποδηλατόδρομος, χώροι φύτευσης, δίκτυα, οι οποίες θα έπρεπε να ληφθούν υπόψη από τους μελετητές ως προς τη χωροθέτηση και την έδραση του στεγάστρου. Η προτεινόμενη λύση θεωρούμε ότι έχει συνθέσει όλους τους επιμέρους περιορισμούς και ταυτόχρονα έχει επαναφέρει την ενιαία οπτική που οφείλει να παρουσιάζει ο δημόσιος χώρος τονίζοντας την προοπτική στη συνέχεια της Βενιζέλου προς το αρχαίο Θέατρο.
Η αρχική επιλογή της δημιουργίας στεγασμένου χώρου και στην Ανδρούτσου τελικά αντιμετωπίζει τόσο λειτουργικά προβλήματα λόγω περιορισμένου πλάτους (διέλευση πυροσβεστικού οχήματος, ασυνεχές μέτωπο με πολλές προεξοχές προβολών κλπ) αλλά ενδέχεται να αποδυνάμωνε την δυναμική της παρέμβασης στην Ελ. Βενιζέλου η οποία οφείλει να διακρίνεται ως ένα σημαντικός και σημαίνων άξονας του αστικού ιστού. Η οδός Ανδρούτσου αναβαθμίζεται και ενοποιείται ως προς την τελική επίστρωση αλλά διατηρεί μια πιο μικρή «κλίμακα» όπως παραδοσιακά είχε. Οι νέες δαπεδοστρώσεις που προτείνονται, έχουν στόχο να ενοποιήσουν την οδό αυτή με το υπόλοιπο δίκτυο πεζοδρόμων αλλά και να αναδείξουν τον ιδιαίτερο χαρακτήρα αυτής. Έτσι επιλέχθηκε να δημιουργηθεί ένα ‘μωσαϊκό’ που θα έχει αναφορά στο υπόλοιπο δίκτυο, αλλά και θα διαφοροποιεί- αναδεικνύει τον ξεχωριστό χαρακτήρα της.
ΜΕΛΕΤΗΤΕΣ: Χρυσάνθη Μπουραζά (αρχιτέκτονας μηχ.), Βασιλική Μαντέλου (αρχιτέκτονας μηχ.), Σπύρος Μούντριχας (αρχιτέκτονας μηχ.), Μιχάλης Μαντέλος (πολιτικός μηχ.), Ανθή Τσιτσά (πολιτικός μηχ.)